Gastles op de IBBO school

IBBO staat voor Ik Ben Bewust Onderwijs. Het is een erkende spirituele school voor het basis en voortgezet onderwijs. Ik zou willen dat ik naar zo’n school was geweest maar toen bestonden ze nog niet. Een mooie missie en visie wat ze uitdragen in het onderwijs.

Toen mij werd gevraagd om een gastles te verzorgen over voorouders moest ik hier wel even over nadenken hoe ik dat zou gaan vormgeven. Vanuit het systemische werk met familieopstellingen kan je niet zoveel doen maar op de een of andere manier borrelt er weer van alles in mij op om er een leuke les van te maken.

Van tevoren waren ze al met dit thema aan de slag gegaan door zichzelf te tekenen en thuis zijn ze bezig geweest om iets van een stamboom te maken. Wie waren de voorouders, wat hebben ze meegemaakt en wellicht hebben de ouders of de grootouders hier wat over verteld.

Van tevoren wist ik wel dat er leeftijdsverschillen waren maar zo groot had ik niet echt ingecalculeerd. De jongste 4 a 5 jaar tot en met kinderen in de puberfase.
Ik vond het ook even spannend want hoe gaat de les ervaren worden door alle leeftijden.
Dat vond ik nog wel een uitdaging.

In de kring werd dit al snel zichtbaar.
De allerkleinste zaten soms nog op schoot, die niet op schoot zaten kwamen met hun voeten niet bij de vloer en de kinderen die al veel ouder waren lieten non-verbaal zien dat ze er niet veel zin in hadden. Een herkenbare houding ?

Wat het altijd goed doet voor alle leeftijden zijn de STA OP vragen.
Dit doe ik om het ijs te breken en ze vinden het erg leuk om te doen.
Zo krijgen ze een beetje inzicht in elkaar en ik in de kinderen. Voor deze les waren de vragen vooral gericht over wat ze allemaal doen en kunnen in deze tijd waarin ze leven. Allemaal zijn ze wel eens naar een pretpark geweest, hebben gevlogen met een vliegtuig en hebben allemaal wel een spelcomputer. Dat is wel een verschil met de voorouders.

Daarna hebben we even gepraat over wat ze wisten van hun voorouders. Een meisje zei dat haar overgrootvader in de oorlog in een kamp had gezeten en daar was gestorven. Een ander meisje merkte op dat er veel blonde mensen in haar familie waren. Dat kan natuurlijk ook.

Toen was het tijd voor de visualisatie die ik gemaakt had over de toverspiegel waarin ze kennis gingen maken met de voorouders en hoe ze geleefd hebben. Dat vonden ze leuk om te doen. Ze wilde zelf wel zo’n toverspiegel hebben ???

Vanuit de visualisatie ging het over dankbaarheid ? Wat is nu dankbaarheid. ? Toch nog een lastig onderwerp maar met een beetje sturing kwamen ze al snel met dingen waar ze dankbaar voor zijn. Een kind zei, voor het leven. Dat klonk heel wijs voor zijn leeftijd. De oudste, een jongen had van vel groene krokodillen sloffen aan en de vraag kwam zijn kant op. Waar ben jij dankbaar voor? Mijn sloffen, volgens mij had hij hier al over nagedacht want het antwoord kwam heel snel.

Wat voel je als je dankbaar bent? dan word je blij vanbinnen. Daarna hebben ze een ❤️ gemaakt, uitgeknipt en erop getekend waar ze dankbaar voor zijn. Dat ging bij de meeste wel goed. De jongen was niet te porren voor deze opdracht wat ik me enigszins kan voorstellen. Hij had het hart getekend met een fles erin. Waar staat die fles voor was mijn vraag. Hij houdt het bij twee woorden. Geen idee……….Hij wist niets waar hij dankbaar voor was en de hakken gingen nog wat dieper in het zand. Hij was wel geïnteresseerd in wat ik doe als therapeut en vroeg help je ook mensen die een depressie hebben en wat doe je nog meer. Zo hebben we nog even gepraat en dat was oké voor hem.

Het laatste deel van de les was met het ❤️ wat ze gemaakt hadden en de spullen die ik had meegebracht om een altaar te maken. Uitgelegd dat ze dat thuis kunnen doen, een eigen plekje inrichten met de spullen die ze mooi vinden om hier regelmatig bij te gaan staan en de dankbaarheid uitspreken voor hun familie en alles waar ze blij mee zijn.
Dat was een mooie afsluiter van de les en ik heb wederom weer genoten van de kinderen, groot en klein. Daar was ik dankbaar voor ?