Eerste tekenen van een burn-out.
Je leven lijkt wel een rat race, druk, druk en druk. Gek genoeg vallen de signalen die je dagelijks krijgt je niet eens op of beter gezegd je vind er altijd wel een verklaring voor waarom je slecht slaapt, moe bent en allerlei vage lichamelijke klachten hebt. Door de signalen niet te herkennen of te negeren kan het zo maar gebeuren dat je op een dag letterlijk en figuurlijk instort. Hieronder het verhaal van iemand die zoveel signalen krijgt om in een burn-out te komen.
Een dag uit het leven van……….
Half 7, die rot wekker gaat af, ik voel me nog moeier dan dat ik er in ben gegaan. Maar de dag roept en er staat van alles op het programma. Na twee hectisch uren kom ik op mijn werk aan en het eerste wat ik nodig heb is koffie, heel veel koffie. Dan wordt ik weer een beetje mens en kan ik weer functioneren. Het is ontzettend druk en pauze zit er weer niet in. Vervelende collega’s, lastige klanten en digitale middelen die me in de steek laten. Het ziet er naar uit dat ik weer mijn werk niet af krijg. De werkdag is nog niet om maar ik zit er nu al helemaal doorheen. Na het werk gaat de race gewoon door. Kinderen ophalen bij de opvang , de hond bij de buren en nog snel even langs de supermarkt. Het liefst zou ik nu lekker op de bank willen neer ploffen met een lekker wijntje maar dat zit er niet in.
Tijd om te ontspannen of iets leuks te doen dat zit er niet in. Verjaardagen en feestdagen, ik moet er niet aan denken. Weetje waar ik zin in heb het hele weekend op de bank liggen met een boek maar lezen is al te vermoeiend. Eindelijk, vakantie waar ik zo naar uitgekeken heb. Maar ik merk dat ik me niet kan ontspannen en er niet van kan genieten. Allerlei zaken waar ik me aan irriteer en dat komt het gezinsleven ook niet ten goede. Als ik weer ga beginnen met werk merk ik dat mijn accu weer snel leeg is. Misschien wat extra vrije dagen nemen en een stapje terug doen misschien helpt dit dan. Maar ook dat is niet de oplossing. Die nare verkoudheid komt ook steeds maar weer terug .
Slapen gaat steeds slechter en wordt soms badend in het zweet wakker. Paracetamol wordt mijn grote vriend voor die koppige hoofdpijn en schouder nek klachten. Ik kan ook niets meer onthouden mijn hoofd lijkt wel een vergiet. Overal hangen to do lijstjes of post its zodat ik niets kan vergeten. Twee dingen te gelijk doen lukt ook al niet meer zoals spaghetti maken met verse pastasaus. O ja, hoe ging dat ook al weer? Dan maar een pot pastasaus. Zucht! heb ik niet in huis, hup weer naar de supermarkt en dat is ook al een hele opgave. Veel mensen, harde geluiden en lange wachtrijen bij de kassa. Een grote ergernis. Kom ik eindelijk thuis en wil ik gaan koken kom ik er achter dat ik geen pastasaus hebt gekocht maar pindasaus. Dit wordt mij allemaal teveel en huilend sta ik in de keuken met die twee potten in mijn handen. Mijn partner en kinderen kijken me aan met een blik van, nou ja hier huil je toch niet om.
Ik kan het niet meer opbrengen om een goede moeder en partner te zijn en voel me steeds onzekerder worden. De kinderen verwens ik met enige regelmaat achter het behang en heb de fut niet meer om me bezig te houden met mijn sociale contacten. Misschien morgen toch maar even een afspraak maken met de dokter
Stress signalen
Het bovenstaande verhaal is echt geen uitzondering. Het begint vaak met wat vage klachten zoals slecht slapen, hoofdpijn en vermoeidheid. Als deze signalen worden genegeerd of niet optijd worden herkend dan gaat op een dag het lampje vanzelf uit en zit je in een burn-out.
Hoe is dat bij jou?
Welke signalen herken je hiervan?
Welke stappen ga jij zetten om hier verandering in te brengen?